Nationale kleding is een belangrijke manier om mensen zichzelf te identificeren. Het weerspiegelt de kenmerken van denken en karakter op dezelfde manier als in de taal. Door de ontwikkeling van het kostuum kan men de veranderingen in het culturele en politieke leven van de mensen volgen, ontdekken welke esthetische principes door een of andere nationaliteit werden gewaardeerd. Bovendien zitten ze vol met allerlei versieringen en zijn ze gewoon leuk en interessant om te bestuderen. Het nationale kostuum van Italië heeft één kenmerk. Ontdek welke in dit artikel!
Het verdeelde koninkrijk
Het belangrijkste kenmerk van het nationale kostuum van Italië is dat het gewoon niet bestaat. Door de constante verandering van verschillende stammen die Italiaanse landen veroverden, kon het geen vorm krijgen.
Op verschillende tijden domineerden de Etrusken, Feniciërs, Grieken, Franken en Goten hier, en ze maakten allemaal hun eigen aanpassingen aan de dagelijkse kleding van Italianen. Om nog maar te zwijgen van het feit dat Italië tot het midden van de 19e eeuw, net als Duitsland, was verdeeld in vele koninkrijken, republieken en landen, wat ook niet bijdroeg aan de ontwikkeling van een enkel beeld van kleding.
Samenet als het dialect was het nationale kostuum van Italië in elke provincie anders. Tot op de dag van vandaag genieten drie grensregio's een speciale status met een overwicht van een vreemde taal - Frans, Duits en Sloveens.
Algemene kenmerken
Natuurlijk zijn er enkele kenmerken die kenmerkend zijn voor alle soorten Italiaanse kleding. Allereerst is het de helderheid en verscheidenheid aan kleuren. Dit is niet verwonderlijk - onder de genereuze stralen van de warme zon bloeiden bloemen niet alleen op vruchtbare grond, maar ook op de rokken van Italiaanse schoonheden.
De serene blauwe lucht, het milde klimaat en de sprankelende zee hebben het karakter van de bewoners van het schiereiland geleidelijk verbeterd, waardoor de wereld een van de meest opgewekte volkeren is geworden. Dit alles werd geabsorbeerd door de nationale klederdracht van Italië. Foto's van meisjes in traditionele Calabrische kleding zijn net zo energiek als ongebreidelde vrolijke Italiaanse zang.
In alle kostuums werd veel belang gehecht aan versieringen. Het was ook een onmisbaar onderdeel van Italiaanse kleding. Getrouwde vrouwen moesten een hoed en een zwarte jas dragen, ongetrouwde vrouwen een sneeuwwit schort en weduwen een zwarte. Een mannelijke vrijgezel zou door de straten kunnen pronken in een rood jasje en een groene hoed met rode koorden.
Het belangrijkste zit in de details
Kijkend naar het kostuum van Italië, waarvan de foto te zien is in publicaties over de geschiedenis van nationale kleding, kun je zien dat bijna alle verschillen geconcentreerd zijn op het gebied van accessoires. De samenstelling van kleding is overal ongeveer hetzelfde: vrouwen droegen een lange rok met een schort, een korset en een wittegeborduurd overhemd. Het hoofd was bedekt met een sjaal. Mannen droegen een jas of vest met lange mouwen over een wit overhemd. Broeken waren meestal smal en verstopt in leggings.
Volkskostuum van Italië (foto): vrouwelijk
De nationale garderobe van Italiaanse vrouwen bestond uit een lange geplooide of geplooide rok, een overhemd (vaak geborduurd) met wijde mouwen en een lijfje. Deze outfit werd aangevuld met een schort, een halsdoek en een hoofddoek. Al deze elementen zijn te vinden in alle provincies en landen, maar de lengte van de rok, kleuren, borduurwerk, de aan- of afwezigheid van kant kunnen verschillen.
In de noordelijke landen in de middeleeuwen was kant bijvoorbeeld erg populair en verfraaide het de outfits van schoonheden die de mode volgen. In de landen die grenzen aan Duitsland was de dagelijkse kleding nogal ingetogen en schaars in detail. Maar op de bruiloft mocht alles: de kostuums waren versierd met linten, plaquettes, veren en borduursels.
Kostuums van de zuidelijke landen: Sardinië
Het meest diverse nationale kostuum van Italië zijn de zuidelijke provincies. De rijke dames van Sardinië droegen bijvoorbeeld jurken gemaakt van heldere stoffen, meestal rood, en versierden zichzelf met veel ringen - soms waren er wel zeven stuks.
Arme vrouwen droegen nooit meer dan drie ringen en hun jurken waren praktische grijze tinten, met veel zakken voor het gemak van klusjes. De verschillen waren ook merkbaar in het beslag: de knopen van rijke dames waren uitsluitend goud, de middelstede klasse kon zich zilver veroorloven, terwijl de armen ze van eenvoudige metalen maakten.
Het belangrijkste detail van de garderobe van een vrouw werd beschouwd als een sjaal of sjaal die de schouders bedekte. Vaak was het het resultaat van jarenlang werk van bekwame borduursters en was het een echt kunstwerk: fijne kant, dure stoffen, alleen geverfd met natuurlijke kleurstoffen. Afhankelijk van de gelegenheid waarop deze of gene outfit werd gedragen, kon de samenstelling ervan soms heel complex zijn: tot meerdere sjaals en rokken tegelijk.
Tot op de dag van vandaag worden nationale kostuums met de hand genaaid van de duurste stoffen. De kosten kunnen oplopen tot 10.000 euro.
Het nationale kostuum van Italië in Calabrië vergde veel van Romeinse en Griekse kleding. Vrouwenrokken waren korter en voller, linten waren in vlechten geweven, een lange sjaal om het middel gewikkeld. Een ander detail werd toegevoegd aan de herengarderobe - een regenjas. Meestal werd het genaaid van zwarte of rode stof.
Italiaans herenpak
Het Italiaanse volkskostuum voor mannen was iets eenvoudiger dan voor vrouwen - ze hoefden tenminste niet meerdere broeken aan te trekken. Maar het had ook zijn eigenaardigheden. Meestal bestond het uit een broek net onder de knie, een wit overhemd met eenvoudig borduursel en een jasje of mouwloos jasje. De traditionele hoofdtooi - berrita - werd genaaid van zwarte of rode wol.
Broeken konden verschillende lengtes hebben, maar ze zaten altijd in een legging. Een van de verplichte elementen was een raga's - een stuk stof dat om de taille over de broek werd gewikkeld. Voorkanteen deel van de jas was meestal versierd met rijk borduurwerk.
Op Sardinië kan een herenpak tot tien items bevatten. In plaats van een pet droegen de mannen een soort pet die aan één kant hing of aan de achterkant in plooien verzamelde, die op een baret leek.
Nationaal kostuum vandaag
Op dit moment is nationale kleding van Italianen alleen te vinden op katholieke of volksfeesten. Dit land eert zijn tradities enorm en grijpt graag elke gelegenheid aan om zichzelf en de wereld te herinneren aan zijn kleurrijke geschiedenis. Volwassenen en kinderen trekken nationale kleding aan en gaan de straat op. Kleine fashionista's zijn vooral dol op dergelijke vakanties, omdat het kostuum van Italië voor kinderen niet verschilt van de "volwassen" versies. Behalve in grootte.
Het kostuum van Italië, waarvan je de foto in dit artikel vindt, heeft veel variaties. Het is gewoon onmogelijk om ze allemaal te behandelen, aangezien elke regio, zelfs elk dorp, zijn eigen onderscheidende kenmerken had in de manier van aankleden. Geen wonder dat Italië de geboorteplaats van haute couture is geworden.
